نیجر در سال 1960 استقلال خود را از استعمار فرانسه بدست آورد و تا سال 1991 تحت حاکمیت نظامی تک حزبی بود، تا اینکه ژنرال علی سیبو تحت فشار مجبور به برگزاری انتخابات چند حزبی شده و این انتخابات منجر به روی کار آمدن دولتی دموکراتیک در سال 1993 گردید. انتخابات ریاست جمهوری در نوامبر ۱۹۹۹ در نیجر برگزار شد که در جریان این انتخابات، تانجا ممدو به عنوان رئیس جمهور جدید نیجر انتخاب شد. پس از تدوین قانون جدید اساسی، انتخابات ریاست جمهوری در سال 2011 برگزار و آقای ممد یوسفو برای یک دوره پنج ساله ریاست جمهوری انتخاب گردید.
مطابق با قانون اساسی، قدرت اجرائی بین رئیس جمهور و نخست وزیر تقسیم شده است. رئیس جمهور در یک انتخابات سراسری و برای مدت پنج سال با رای اکثریت مردم انتخاب می شود. این دوره تنها یک بار دیگر قابل تمدید است. رئیس دولت، نخست وزیر است که رئیس جمهور او را تعیین می‌کند و ریاست کابینه وزرا را به عهده دارد.
دور آخر انتخابات ریاست جمهوری نیجر در تاریخ 27 دسامبر 2020 برگزار شد که به دور دوم کشیده شد. در دور دوم آقای محمد بازوم از حزب نیجری دموکراسی و سوسیالیسم (PNDS) پیروز شد. با روی کار آمدن هیات حاکمه جدید (نظامیان) در 26 جولای 2023، دولت بازوم سقوط و هیات حاکمه به ریاست ژنرال عبدالرحمن تیانی، رئیس شورای ملی حفاظت از میهن و رئیس کشور نیجر قدرت را در دست گرفت و قانون اساسی و فعالیت احزاب سیاسی به حالت تعلیق در آمده است. ضمنا آقای علی لامین زین از 5 مردادماه 1402 نخست وزیر این کشور می‌باشد.
روابط جمهوری اسلامی ایران و جمهوری نیجر:
روابط سیاسی دو جانبه در تاریخ 16 خرداد 1354 برقرار شد. در دی ماه سال 1362 سفارت جمهوری اسلامی ایران در پایتخت این کشور( نیامی) گشایش یافت. دولت نیجر در سال 1367 به منظور توسعه روابط با جمهوری اسلامی ایران و حضور فعالتر در صحنۀ بین المللی، سفیر خود را در لیبی بعنوان سفیر اکردیته نزد دولت جمهوری اسلامی ایران معرفی نمود. روابط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی دو کشور، دوستانه و رو به گسترش می‌باشد.
جمهوری نیجر در مردادماه 1403 با اعزام سفیر به جمهوری اسلامی ایران، سفارت خود را افتتاح نموده است.